کاش سهراب اینگونه میگفت:
آب را گل نكنید . . .
شاید از دور علمدار حسین (ع)
مشك طفلان بر دوش،
زخم و خون بر اندام،
می رسد تا كه از این آب روان،
پر كند مشك تهی، ببرد جرعه آبی برساند به حرم،
تا علی اصغر (ع) بی شیر رباب (س)

☑ نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . .

آب را گل نکنید... تا که شرمنده نگردد عباس ... تا که پژمرده نگردد گل یاس ...
پاسخ:ممنون عالی بود

ایام محرم رو بهتون تسلیت میگم وبتون هم عالیه

عالم ، همه خاک کربلا بایدمان
پیوسته به لب ، خدا خدا بایدمان
تا پاک شود ، زمین ز ابنای یزید
همواره حسین ، مقتدا بایدمان . . . التماس دعا . . .
پاسخ:متشکرم خانم

شعر برای ظهور آقا
همه هست آرزويم كه ببينم از تو رويي
چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويي؟!

به كسي جمال خود را ننموده ا‏يي و بينم
همه جا به هر زباني، بود از تو گفت و گويي!

غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم
تو بِبُر سر از تنِ من، بِبَر از ميانه، گويي!

به ره تو بس كه نالم، ز غم تو بس كه مويم
شده ‏ام ز ناله، نالي، شده ‏ام ز مويه، مويي

همه خوشدل اين كه مطرب بزند به تار، چنگي
من از آن خوشم كه چنگي بزنم به تار مويي!

چه شود كه راه يابد سوي آب، تشنه كامي؟
چه شود كه كام جويد ز لب تو، كامجويي؟

شود اين كه از ترحّم، دمي اي سحاب رحمت!
من خشك لب هم آخر ز تو تَر كنم گلويي؟!

بشكست اگر دل من، به فداي چشم مستت!
سر خُمّ مي سلامت، شكند اگر سبويي

همه موسم تفرّج، به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نه، بنشين كنار جويي!

نه به باغ ره دهندم، كه گلي به كام بويم
نه دماغ اين كه از گل شنوم به كام، بويي

ز چه شيخ پاكدامن، سوي مسجدم بخواند؟!
رخ شيخ و سجده ‏گاهي، سر ما و خاك كويي

بنموده تيره روزم، ستم سياه چشمي
بنموده مو سپيدم، صنم سپيد رويي!

نظري به سويِ (رضوانيِ) دردمند مسكين
كه به جز درت، اميدش نبود به هيچ سويي