اساساً چرا تحلیلگران سیاسی غرب از سیاسی شدن شیعیان واهمه دارند؟
چنان‌که می‌دانید، اندیشۀ شیعه پویا و پیشرو و به تعبیر غربی‌ها دینامیک است. فقه شیعه همواره همگام با مقتضیات زمان و مکان بوده است و ایستایی در آن راه ندارد. نمود این مسئله در همۀ شئون زندگی فردی و اجتماعی شیعیان دیده می‌شود و اهمیت آن زمانی نمایان می‌شود که شیعیان به تأسیس حکومتی براساس احکام و ارزش‌های اسلامی دست می‌زنند. بی‌شک جمهوری اسلامی ایران اولین و شاید تنها نمونۀ بارز حکومت اسلامی است که امر انتزاعی اندیشۀ سیاسی اسلام را انضمامی کرد و در رابطۀ خود با کشورهای دیگر مبانی اسلامی را به‌کار گرفت. تجربۀ غرب از تعامل با نظام جمهوری اسلامی ایران، به گفتۀ خود آنها، تجربۀ موفقی نیست یا حداقل منافع استعماری آنها را تأمین نکرده است. یکی از اصول اولیۀ تعامل جامعۀ اسلامی با جوامع غیرمسلمان نفی سلطه‌پذیری و حاکمیت طاغوت است. بنابراین مسلم است که غرب، قرائتی از اسلام را درست می‌داند و آن را می‌پذیرد که به حوزۀ حکومت و سیاست بی‌توجه باشد.

آیا تحولات سال‌های اخیر در خاورمیانه و در رأس آنها اشغال عراق و به حکومت رسیدن یک دولتی شیعی در آن کشور باعث پررنگ‌تر شدن این کمربند شیعی شده است؟
تحولات اخیر خاورمیانه به طور عمده جایگاه منطقه‌ای جمهوری اسلامی را ارتقا داده است. پیروزی حزب‌الله لبنان در جنگ نابرابر با ارتش چهارم دنیا، ناکامی رژیم اشغالگر قدس در سامان‌دهی به اوضاع فلسطین و شکست در نبرد 22 روزۀ غزه و سرانجام کامیابی شیعیان در انتخابات مختلف عراق در زمرۀ دستاوردهایی قرار می‌گیرند که شیعیان منطقه به طور مستقیم در آن سهم داشته‌اند و این مسئله در مجموع ایدئولوژی جمهوری اسلامی ایران را قوام بخشیده است. همچنین دستاوردهای هسته‌ای ایران در کنار رویدادهای فوق، به ایجاد توازن در منطقه به نفع جمهوری اسلامی ایران منجر شده است. یقیناً ارتقای جایگاه ایران، که نقطۀ امید جریان‌های شیعی در منطقه به‌شمار می‌آید، سبب تقویت حضور راهبردی شیعیان در منطقه و نیز مسئلۀ مقاومت می‌شود.
دربارۀ به قدرت رسیدن شیعیان در عراق و تشکیل دولت شیعی در این کشور نیز مباحث بسیاری مطرح است، اما قدر مسلم، دولت عراق در ابتدای مسیر توسعۀ سیاسی و اجتماعی قرار گرفته است و به زمان بیشتری برای تثبیت نیاز دارد. با وجود این معتقدیم که کشور عراق از ظرفیت‌های مناسبی برای تقویت سهم شیعیان در منطقه برخوردار است.

عوامل احیای اندیشۀ شیعی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بر این باورم که برای احیای اندیشۀ شیعی باید هویت دینی را تقویت کرد. هویت به طور عام منبعث از اهداف و منافع است؛ بنابراین هرگاه بخواهیم اندیشۀ شیعی را احیا کنیم، نیازمند بازتعریف و تأکید دوباره بر اهداف و آرمان‌ها هستیم.
امام خمینی(ره)، در مقام نظریه‌پرداز انقلاب اسلامی ایران، با ایجاد تغییرات اساسی در اندیشۀ اجتهادی شیعه نسبت به سیاست، اهداف اصلی جنبش‌های اسلامی را این‌ گونه بیان نمود.
1. مبارزه با دشمن مسلمان، استعمارگران و استثمارگران سرزمین‌های اسلامی؛ 2. مبارزه با ظلم، سلطه و استعمار در سطح جهانی؛ 3. کمک به نهضت‌های اسلامی و رهایی‌بخش در سطح جهانی؛ 4. استقرار علم و آرامش در جهان و براندازی ظلم، سلطه و استعمار.
موارد بالا، منافع شیعیان و در نتیجه هویت آنان را دوباره تعریف می‌کند و براساس این دو، شاهد خواهیم بود که تفکر شیعی احیا خواهد شد.